Hakuna Matata

Jambo, hier is mijn allereerste reisverslag vanuit Tanzania….. Of dit de eerste en laatste is weet ik nog niet, wifi is niet al te best dus daar zal het ook van afhangen.

Maandag 20 oktober zijn wij vanuit Amsterdam vertrokken en hebben wij een overstap op Istanbul gehad. Vanuit Istanbul zijn wij in ongeveer 7,5 uur gevlogen naar Dar es Salaam. Op het vliegveld in Tanzania werden wij opgehaald, alles was goed geregeld. In totaal zaten wij met zijn elven in een busje, de bagage werd bovenop de bus vastgeknoopt met touw. ‘Jambo, karibu’ werd er tegen ons gezegd (hallo, welkom). Later werd er door één van ons gevraagd hoe het zit met de ziekte Ebola. Hierop werd geantwoord dat wij ons geen zorgen hoeven te maken, oftewel ‘hakuna matata’. Dit antwoord stelde mij wel gerust, ik besloot deze zin te onthouden. Een paar uur later vielen de meesten van ons wel in slaap, waaronder ik. Op een gegeven moment werd ik wakker terwijl het buiten nog donker was. Ik sliep nog half en keek met een half oog naar buiten waardoor ik merkte dat de chauffeur de weg was kwijtgeraakt. Ik begon al licht in paniek te raken, maar toen bedacht ik mij wat ik eerder had geleerd. Namelijk, ‘hakuna matata!’ Ik ben weer verder gaan slapen en werd later wakker met zonsopgang, wat een mooi gezicht.

De busreis is echt een aanrader, wat ben ik blij dat ik toch met de bus ben gegaan. Ik had er ook voor kunnen kiezen om vliegveld Kilimanjaro te vliegen, dan hoefde ik geen busreis van zo’n elf uur te doen. Maar ik heb absoluut geen spijt, ik had al gelijk een deel van Tanzania gezien.

Tussendoor zijn wij een paar keer gestopt om wat te drinken en te eten te kopen. Uiteraard moest er ook geplast worden, dus konden wij bij een klein dorpje aan de weg terecht. De wc bleek een gat te zijn en van de geur werd je niet bepaald vrolijk. Ik wilde het ophouden, maar bedacht mij dat het onrespectvol was als ik niet zou gaan. Mijn eerste ‘angst’ overwonnen, yes!

Uiteindelijk zijn wij dinsdagmiddag rond vier uur aangekomen in Arusha en hebben daar gelijk wat gegeten. De bungalow waar wij in zouden slapen was nog niet klaar dus de eerste nacht hebben wij in een hotel geslapen. Een hotel klonk goed in mijn oren, fijn nog wat luxe voordat wij in de bungalow terecht zouden komen. Toch was dit niet zo luxe als ik had gedacht, denk aan vlekken op het beddengoed en schimmel op de muur. Maar het zou alleen maar beter worden en wat slaap na een reis van ongeveer dertig uur zou ons goed doen.

De volgende dag, woensdag, zijn wij naar het centrum geweest om wat boodschappen te doen en beltegoed te kopen. Zoals ik al eerder zei hebben wij wel wifi, maar het is niet altijd zeker of deze het doet of niet. Naast wifi is het ook niet altijd zeker of wij elektriciteit en/of water hebben. Het is al voorgekomen dat wij ongeveer drie dagen zonder water hebben gezeten. Nu hebben wij gelukkig wel water (alleen koud water), maar als je de douche dichtdraait dan krijg je een soort van stroomschok.
Verder krijgen wij elke ochtend ontbijt en avondeten in een ander huis, ook word er voor ons schoongemaakt en is het leven hier niet zo slecht. Het heerlijke weer is genieten geblazen, als het kon dan had ik wat aan jullie gegeven.

Donderdag zijn wij naar verschillende organisaties gegaan waar wij gaan stagelopen. Eerst bezochten wij de primary school. Wij werden hier rondgeleid en er werd voor ons gezongen. De headmaster vertelde dat wij studenten uit the USA zijn en dat wij erg rijk zijn. Vanaf dat moment had ik al een goede klik met hem…
Verder voelde ik mij net Alex de leeuw van Madagascar, zodra ik naar de kinderen zwaaide werd er in alle vreugde teruggezwaaid en er wat gezegd. Wij zijn ook naar SOS Children’s Village gegaan, waar wij oorspronkelijk stage zouden lopen. Bij aankomst bleek dit nog niet zeker te zijn want er was nog niet gesproken met de coördinator. Toen bleek het weer wel te kunnen, toen weer niet en uiteindelijk zijn wij nog een keer langs gegaan. De omschrijving van de taken bleken perfect bij onze opleiding te passen, maar helaas is het uiteindelijk toch niet doorgegaan.
In de avond zijn wij naar een kareokebar/uitgaansgelegenheid gegaan waar veel blanken komen, oftewel ‘mzungu’s’. Deze plek staat op nummer één in de Lonely Planet dus het is niet zo gek dat wij niet de enigen waren. Als kareokeliedje hebben wij een liedje van Mamma Mia gedaan, mochten jullie de cover van ons willen kopen dan hoor ik dat wel.

Zaterdag zijn wij naar een waterval gewandeld, heel erg mooi maar en wat voelde wij ons avontuurlijk. Op wandelschoenen of op sandalen door een soort van oerwoud naar de watervallen, wat was ik gebroken na de wandeling. Al met al hebben wij denk ik vijf uur gewandeld, berg op en berg af.

Tot nu toe nog geen wilde dieren gespot maar als wij op safari zijn geweest dan post ik wat foto’s! Foto’s van de eerste week heb ik nog niet op mijn laptop staan maar dat zal ik er later opzetten. Verder hoop ik dat het daar in Nederland allemaal goed gaat en dat mijn team uiteraard alles wint. Het lukt mij niet om jullie elke keer succes te wensen maar als ik even alleen ben dan doe ik de yel met jullie mee.

Ohja, Whatsapp gebruik ik niet. Simpelweg omdat ik het héérlijk vind zonder internet! Via de mail ben ik wel te bereiken of via mijn Afrikaanse nummer. Maar die hebben jullie niet dus dat wordt lastig. Dus als jullie mij willen spreken dan nodig ik jullie bij deze van harte uit om ook naar Tanzania te komen!

Inmiddels zijn er alweer bijna twee weken voorbij. De eerste stageweek is begonnen, hier volgt (waarschijnlijk) later nog een verslag over.

Veel liefs en tot gauw!!!